Kaynak gösterme sistemleri genelde iki yaklaşıma dayanır. Bunlardan biri “Yazar-Tarih (Author-Date)” bilgisinin metin içinde gösterilmesine dayanan APA benzeri metin içi sistemdir. Diğeri ise “Yazar-Eser (Author-Title)” bilgisinin sayfa altında belirtildiği Chicago, MLA ve Turabian gibi dipnotlu sistemlerdir. Bu sistemlerde atıf gösterimi ve kaynakça düzenlenmesi farklıdır. Araştırmacıların her ikisini de öğrenmesi ve uygulaması güçtür. Ayrıca her iki stilde kaynakçanın farklı oluşturulması atıf tespiti amacıyla hazırlanan bilgisayar yazılımlarının farklı parçalama ihtimallerine göre hazırlanmasını gerekli kılmaktadır. Oysa İSNAD Atıf Sistemi’nde atıf yapılan kaynağa dair bilgiler, hem metin içinde “Yazar-Tarih” bilgisi şeklinde hem de sayfa altında dipnot olarak “Yazar-Eser” bilgisi şeklinde verilebilmektedir. Buna karşın İSNAD’a göre eser künye bilgileri kaynakçada tek bir biçimde yazılmak durumundadır. Atfın her iki biçimde yazılabilmesine karşın kaynakçanın tek bir yapıda oluşturulması, İSNAD’ın güçlü yanlarından birisidir.